فناوری بخش بزرگی از زندگی روزمره ماست، اما گاهی به نظر میرسد که صفحات نمایش بر پارکها، قرارهای بازی و لذت کودکی غلبه میکنند. در اینجا راههایی برای تعیین محدودیتهای سالم که از سلامت روان کودکان پشتیبانی کند آوردهایم.
دایان، مادر جیک ۱۳ ساله و اِما ۹ ساله، پس از آماده کردن شام، هر دو کودک را میبیند که غرق در تبلتهایشان هستند و به میز چیدهشده توجهی ندارند. از آنها میپرسد که آیا تکالیفشان را انجام دادهاند. جیک میگوید: «نه هنوز. بعد از شام انجامش میدهم.» اِما زیر لب میگوید: «فراموش کردم.»
آشناست و به دنبال تعادل هستید؟ در اینجا چهار نکته برای تعیین محدودیتها و یافتن تعادل بین استفاده از دستگاههای الکترونیکی و فعالیتهای آفلاین آوردهایم.
چرا باید نگران زمان صفحه نمایش بود؟
طبق گزارش *Common Sense Media*، کودکان ۸ تا ۱۲ ساله در ایالات متحده به طور میانگین روزانه پنج و نیم ساعت و نوجوانان ۱۳ تا ۱۸ ساله بیش از هشت ساعت وقت خود را پای صفحات نمایش میگذرانند.
کودکان و نوجوانان زمان زیادی را برای سرگرمی، اجتماعی شدن و حتی آموزش روی صفحات نمایش میگذرانند. پیگیری زمان با جریانی مداوم از محتوا و لذت فوری بازیهای ویدئویی آسان است، اما مطالعات نشان میدهند که استفاده بیش از حد از صفحه نمایش و شبکههای اجتماعی میتواند تأثیرات منفی بر سلامت روان و عاطفی، اعتمادبهنفس، تصویر ذهنی از بدن، روابط اجتماعی، عملکرد تحصیلی و مدیریت زمان آنها بگذارد.
چه کاری از دست والدین برمیآید؟
فراتر از محدودیت زمانی
کنترل والدین بیشک مفید است، اما به جای تمرکز تنها بر کاهش زمان صفحه نمایش، باید رویکردی جامعتر در پیش گرفت و کیفیت و نوع استفاده از صفحه را نیز در نظر گرفت.
مثلاً اجازه دهید فرزندانتان به جای مصرف محتوای بیکیفیت، به فعالیتهای آموزشی و خلاقانه با کیفیت دست بزنند. از طرفی، بهعنوان والدین، عادات سالمی در استفاده از صفحات نمایش نشان دهید و محیطی فراهم کنید که در آن استفاده از صفحات نمایش هدفمند و به اندازه باشد.
همراهی در استفاده از صفحات نمایش
مشاهدهی مشترک، شامل استفادهی مشترک از رسانههای دیجیتال با کودکان است که میتواند کیفیت تجربهی آنها از صفحه نمایش را ارتقا دهد.
در این زمان مشترک میتوانید درباره برنامههایی که میبینند و بازیهایی که انجام میدهند صحبت کرده و سؤالاتی بپرسید تا تفکر انتقادی و سواد رسانهای را در آنها تقویت کنید. این فرصتی برای آموزش نیست، بلکه برای ایجاد ارتباط و صمیمیت است.
تعیین محدودیتهای سالم
کودکان و نوجوانان میتوانند از فناوری بهرهمند شوند و در عین حال یک سبک زندگی متعادل را حفظ کنند. در اینجا چند راهکار عملی آوردهایم:
– ناطق و زمانهای بدون صفحه نمایش: مناطق و زمانهای خاصی در خانه را به عنوان مناطق بدون صفحه نمایش تعیین کنید تا به فعالیتها و تعاملات دیگر اهمیت دهید. مثلاً اتاقخوابها را قبل از خواب و میز غذاخوری را هنگام غذا بدون صفحه نمایش نگه دارید.
– کمک به تنظیم برنامه: زمان صفحه نمایش را به عنوان بخشی از یک برنامهی روزانه در کنار فعالیتهای آفلاین قرار دهید.
– انتخاب محتوای باکیفیت: برنامههای آموزشی و بازیهای خلاقانه و تفکر انتقادی را انتخاب کنید.
– تشویق به فعالیتهای جایگزین: ورزش، بازی در فضای باز و دیگر فعالیتهای فیزیکی را ترویج دهید. از علایق کودک در فعالیتهای غیر دیجیتال مانند کتابخوانی، هنر و ورزش حمایت کنید.
کنار گذاشتن احساس گناه و فشار همسالان
به خاطر کاهش زمان صفحه نمایش احساس گناه نکنید. در دنیای امروز، اتصال مداوم امری عادی به نظر میرسد و ممکن است احساس کنید که بیش از حد سختگیرانه عمل میکنید. حتی گفتگو با والدینی که کمتر سختگیر هستند میتواند منجر به تردید و بازنگری در تصمیمات شما شود.
دیدگاهتان را تغییر دهید و بر تصویر کلی رشد و سلامت کودکان تمرکز کنید. لازم نیست صفحات نمایش را به طور کامل حذف کنید تا به تعادل سالمی برسید. تشویق کودکان به فعالیتهای متنوع میتواند به رشد همهجانبه آنها کمک کند.